ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Τον κοίταξα μέσα στα μάτια.
Πως βλέπει ένας τυφλός;
Με την αφή του αμφιβληστροειδούς, ίσως.
Με επιτηρούσε.
Ασφαλώς και έβλεπε το χρώμα των οφθαλμών μου, το πιο παχύ κάτω χείλος, τη ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια.
Αργά άρχισε να κλείνει τα βλέφαρα..
‘ Η γέφυρα ανάμεσά μας έχει για μένα εφτά χρώματα και για σένα είναι από πέτρα. Χρήσιμα και τα δύο.’
Μου κράτησε το χέρι.
Του μίλησα, του περιέγραψα ότι παρατηρούσα.
‘Φτιάξ’ τα μου λέξεις. Οι λέξεις θρέφουν την εικόνα. Οι λέξεις είναι γέφυρες’.
Κι εκείνος, μου αφηγήθηκε τις ιστορίες του κόσμου.
Την ιστορία μετά τη βροχή, για το μεγάλο τόξο.
Έτσι ζήσαμε.
Αυτός ήταν ο πατέρας μου.
Τον βλέπω τώρα.
Ενταφιάζεται καιόμενος.
Ο κατά κόσμον:
Όμηρος Οιδίπους Μπόρχες .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου