Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

Μέχρι
να
τρυφερέψει
ο
νους
ο
εικοστός
αιώνας
θα
μας
συντροφεύει.

Κοιλο ταξιδι και κυρτο

διαφανής ο κόσμος
δεν ομοιάζει πουθενά.
Ότι υπάρχει εντός του
ενυπάρχει εσαεί.
Στο περίγραμμά μου εγγράφονται
όλες οι μνήμες του.
Μόνον ερωτευμένος μετέχω στο ρυθμό.
Μόνον εκστατικός αποδέχομαι το αιώνιον.
Επί κοίλων σφαιρών η περιστροφή μου.
Ο ορίζοντας όταν κυρτώνει
με εκβάλλει σε ωκεανό.

Έως εδώ.

Η γλώσσα δεν εφάπτεται στην ουσία.

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008

ΓΗΓΕΝΕΣ ΠΥΡ

Σ' αυτόν τον τόπο
η σελήνη δεν έχει εξουσία.
Καταδύεται και απλώνει στα νερά
την μνήμη πως κάποτε ήτανε άστρο.

Εδώ οι άνθρωποι λυτρώνονται.

Ότι και να κάνουν
έχουν την εύνοια
του Ήλιου και του Ήφαιστου.

Γηγενές το πυρ.

Ο κρουνός του φωτός,
εσαεί ανοιχτός και
ανεμπόδιστος.

Η οδός της ενοράσεως ευθεία.

Και η θεραπεία
εις πάντας εφικτή.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2008

Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΕΝΤΑΤΙΚΟΣ

Εάν πρώτα
Σ’ αυτό το πρωϊνό της Γης
Δεν αναπνεύσεις ποίηση
Το υπόλοιπον
Θα είναι επαναλήψεις- στην καλύτερη των περιπτώσεων- προ πολλού πεθαμένων θρησκευτικών ύμνων.


Εάν πάλι
Ρυθμικά εισπνεύσεις
Σύμφωνα και φωνήεντα-
Οικειοθελώς σμιλευμένα-
Η εκπνοή θα είναι
Περιπατιτικός στοχασμός
Εν μέσω χιόνος.

Σε κάθε περίπτωση
Θα κινηθείς:
α) προς την συνήθην επιβίωσιν
β) προς την τέχνην του ζην

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΕΠΙΠΛΕΟΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ

ΗΜΕΡΑ

Η μέρα.
Με τη γνωστή της επανάληψη.
Ντύθηκε.
Πάλι.
Γνωστή και η διαδρομή.
Και τα βλέμματα.
Αυτό με συμπαθεί. Το άλλο αδιάφορο.
Το τρίτο άγριο, ημιθανές, σκισμένο, κακοφορμισμένο,γλυώδες,καυλωμένο, ήπιο, θλιμμένο, βρεγμένο, με βοριά, αρμυρό, καλόβολο, ισλαμικό, βουδιστικό, άθεο, καπιταλιστικό, μπετόν αρμέ, Λιάνας Κανέλη, της μάνας μου, ανύπαρκτο, jazz, funk off, ναυτικό, βουνίσιο,αιδιόπληκτο, πενίας, ποιήσεως, μουσικής εξαίσιας, φάλτσο, άκαπνο, frappe, Πανιώνιο, Πειραιά μεριά, Β’ Γυμνάσιο Αρρένων,βυθού, στρατιωτικό, νοσηλεύτριας, δε τη βγάζω, κινητού, extra large, medium, ρωμαϊκό, Μικράς Ασίας, Darko Kovazevitz, μετά το γκολ, αθάνατο, θνητό (το δικό του ).

Έπρεπε και να γυρίσει.

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

Εντός της ιδίας αυτής σφαίρας
Θραύεται ο ορίζων
Ο Ουρανός δεν είναι θόλος
Είναι εφαπτομένη του ύπνου
Ένας κόμπος που λύνεται
Καθ’ εκάστην
Μία ηδονή ανέγγιχτος
Το απειροελάχιστον του όλου
Που αρέσκεται εις το κρυφτούλι
Και το ευπροσήγορον
Του κύματος που καταφάσκει.