ήχος που μέσα στην οσμή της αρμύρας
γίνεται μνήμα συνάφεια
αιμοπετάλια γεμάτα πρασινογάλαζα φύκια
φωνή γυμνού κομμένου σε χίλιες ελπίδες
αρχαίου έφηβου
βουτηγμένου μέχρι τα βάθη της ψυχής του
σε θαλασσινά ολονύχτια συμπόσια
οσμή που γίνεται βουή
όχλου τρελού
που αναδεύει και αναμοχλεύει
πάθη λησμονημένα
έξαλλος άγιος
για τα δεινά που επέρχονται
φοβερός δολοφόνος
ακόλαστος λογοπλόκος
στα βάθη της ψυχής του
στη γλώσσα του
στους κάμπους τους λαμπαδιασμένους
από την εκτυφλωτική ορμή
εραστής βουβός.
Οφθαλμούς να έχω να βλέπω
χέρια να πιάνω
κόκκαλα γερά ν' αντέξω.
Κάτι γίνεται εδώ πέρα
η καμμένη γη συνομιλεί με τη θάλασσα.
Κάναμε ότι γινότανε για την καταστροφή:
το πρέπον.
Βάζω στο βράχο το μεταλλικό κουτί
μέσα πεταμένα τα γράμματα
αυτής της γλώσσας
όποιος τα βρει
και όποιος έχει το κουράγιο
να ξαναφτιάξει λέξεις
και όποιος έχει τη χάρη να τις ταιριάξει
να κάνει το ποίημα
και να το απαγγέλλει
στα παρθένα του ώτα.