Σώματα, Λήμνος 1983

ήχος που μέσα στην οσμή της αρμύρας

γίνεται μνήμα συνάφεια

αιμοπετάλια γεμάτα πρασινογάλαζα φύκια

φωνή γυμνού κομμένου σε χίλιες ελπίδες αρχαίου έφηβου

βουτηγμένου μέχρι τα βάθη της ψυχής του

σε θαλασσινά ολονύχτια συμπόσια

οσμή που γίνεται βουή όχλου τρελού

που αναδεύει και αναμοχλεύει

πάθη λησμονημένα

έξαλλος άγιος

για τα δεινά που επέρχονται

φοβερός δολοφόνος

ακόλαστος λογοπλόκος

στα βάθη της ψυχής του 

στη γλώσσα του

στους κάμπους τους λαμπαδιασμένους

από την εκτυφλωτική ορμή

εραστής βουβός.

οφθαλμούς να έχω να βλέπω

χέρια να πιάνω

κόκκαλα γερά ν' αντέξω

κάτι γίνεται εδώ πέρα

η καμμένη γη συνομιλεί με τη θάλασσα

κάναμε ότι γινότανε για την καταστροφή:

το πρέπον.

βάζω στο βράχο το μεταλλικό κουτί

μέσα πεταμένα τα γράμματα αυτής της γλώσσας

όποιος τα βρει 

και όποιος έχει το κουράγιο 

να ξαναφτιάξει λέξεις

κι όποιος έχει τη χάρη να τις ταιριάξει

να κάνει το ποίημα 

και

να το απαγγέλει 

στα παρθένα του ώτα.

Ιωάννης Ψάρρας, 'ΣΩΜΑΤΑ', Λήμνος 1983