Άφησε
δύο-τρία ποιήματα
-εν όλω-.
Σκέφτηκε ότι:
οι άνθρωποι αυτή την εποχή
τρέχουνε πολύ:
με το σώμα,
με τα αισθήματα,
με το μυαλό.
Ας μη τους κουράζουμε κι εμείς
-είπε-
με τις ενοράσεις μας.
Αργότερα ίσως.
Όταν κατλαγιάσει όλ' αυτό.
Τότε ας γράψουμε
ή
για τότε να γράψουμε.
Κρυφά πάντα ,
ως άλλοι ΠεςΣώοι ,
να τα βρουν μες τα μπαούλα
των υπολογιστών μας, πλέον.
Όταν θα υπάρχει ο χρόνος
για αργό βάδισμα.
Η Ποίησις δεν υπήρξε ποτέ αποκούμπι
ή
μέθοδος προσωρινής ανακουφίσεως.
Η Ποίησις
είναι πάντοτε
μια επικίνδυνη διάβαση
ηλεκτρικών συμβάντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου