Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

ΤΟ ΚΕΝΟ ΑΝΑΜΕΣΑ


Είναι δεν είναι.

1.
Αφού ασχολήθηκε επί μακρόν με τους ανθρώπους
Και ούτω πως εξανθρωπίστηκε και ο ίδιος
Τρυφέρεψε τόσο πολύ
Που η Δύναμις του ήτο ένα κράμα
Κουταλιανού Σιγιμούνδου Φρόϋδ και Πλάτωνος
Τώρα –είπε, απευθυνόμενος προφανώς ες Εαυτόν-
Είναι η  ώρα να γράψω.

Έτσι κι έγινε.

2.
Ήτο απλό
Μα ήταν τόσο απλό
Πως του είχε διαφύγει τόσα χρόνια
Άρχισε να αγαπά

‘Τον χρειαζόμουνα τον λαβύρινθο’, είπε.

3.
Η Ιδέα
Ανάμεσα
Στην επίφυση και την παρεγκεφαλίδα
Ήταν
Η Θέληση ενός Σαλού Παιδιού
Που γνώριζε
Απειροστικό Λογισμό.

Από όπου και η Αγαθότης.

4.
Στην πραγματικότητα
Ήταν εκεί από Πάντα
Μόνο που δε τόβλεπε
Γεφύρι μονότοξο.

‘Η Τυφλότης’, είπε.



5.
Καμμία απολύτως πρόταση
Μια άφοβη κατάφαση
Εκεί

Πίσω από τον θύμο αδένα.

6.
Αχ
Ησύχως
Με τα χρειώδη
Ήτοι:
‘Η γυναίκα της Ζάκυνθος’
‘Τα ρόδιν’ ακρογιάλια’
‘Η θλίψις του μαρμάρου’
‘ Σελήμ’
‘Η Έλαφος των άστρων’
‘Για ένα φιλότιμο’
‘Ελπίνωρ’
‘Δυτικά της λύπης’
‘Οκτάνα’

‘Υπέρ της Αχαϊκής Συμπολιτείας Πολεμίσαντες’


7.
Δεν βρήκε
Παρελθόν νάχει
Χαρά
Δεν βρήκε
Μέλλον νάχει
Ελπίδα
Τώρα!
Έσμηξε τις Ηράκλειες Στήλες

Βάδισε μόνος.


ΦΛΥΑ/
14.4.2010/ 21.00-21.30

Δεν υπάρχουν σχόλια: