Κοίλο ταξίδι και Κυρτό

Ιωάννης Ψάρρας

Κοίλο ταξίδι και Κυρτό

-1-

Είμαι

Στη δική μου ζωή

Στη δικιά μου απομόνωση.

Χωρίς ψυχεδελικά

Χωρίς ενόραση

Οίδα.

***

-2-

Αλλιώς την είπες

Και τα κράτησες

Τα δαχτυλίδια

Με τα ιερογλυφικά

Της πρώτης μου αγάπης.

***

-3-

Αντανακλώ όλους τους καθρέφτες

όπως αντανακλώ και το βλέμμα

του δικού μου αστέρος.

Δέσμες σωματιδίων με διαπερνούν

και με δημιουργούν σε παλλόμενο φιλί.

Το ερωτικό μου μέλος

η επιφάνεια του κορμιού που επιθυμεί το αιώνιο

ιερουργεί σε παιδικές μήτρες.

Στην κόψη επάνω γεννάω

τα συμβάντα του γέλιου.

Αφήνω το σώμα¨

Φωσφορίζω¨

Επανέρχομαι¨

Καταγράφω¨

Μνήμη αφήνω.

Μου αρέσει αυτός ο τόπος.

Δωρεά τα ποιήματά μου στον κήπο του.

***

-4-

Συγκράτησα τη ζωή μου από τη διασπορά.

Την έξαψη της ύλης

Την έκαμα τόξο βέλος αχτίνα ιώδη.

Το έστρεψα εκεί που υπάρχω σαν ρεύμα

Σφαίρος και κύμα.

Στην αιχμή επάνω

Η καλύτερή μου φίλη και ερωμένη μου

Με τη δράση

Των θαλασσινών της μυελών

Με νουθετεί στο ταξίδι.

***

-5-

Η αχτίνα συμμαχεί με τη θλίψη

Των συγγενών της πομπής.

Κοιτάς τα πρόσωπα.

Σώσον  λες

Με κύματα

Σώσον την τωρινή τους σκέψη

Να μην πορευθούν και πάλι στα κοινά.

***

-6-

Πεθαίνοντας από βαρύτητα

το κυρτό μου μέλος γίνεται

Όλο και πιο πυκνό.

Η διαφυγή των σωμάτων σταματά.

Δεν μιλώ πια σε κανέναν.

Και ο χρόνος, ο χρόνος μου

Πηγαίνει αλλού.

***

-7-

Το δάκρυ συμπυκνώνει

Το κρυσταλλικό ελάχιστο του σύμπαντος

Ερωτοτροπεί με τα όνειρα το παρόν

Ήχοι σε παράλληλες ροές

Χρώματα κυκλικά

Σαγηνεύουν τους πυρήνες

Πατάω στο εφαλτήριο

Εκτινάσσομαι

Απαγγέλλω με κύματα

Το τέλος της παραμονής.

***

-8-

Τα σώματα αιωρούνται

Όπως ενώνονται

Το ρίγος διαλέγεται με την αιωνιότητα.

Εικόνες απλανών διαπερνούν το μέτωπο

Πίδακες πλαγιαύλων

Ευωδιάζουν στα μέλη.

Αγκαλιάζω για τελευταία φορά

Την πρώτη μου αγάπη.

***

-9-

Περί του φόβου η φωνή

Περί της καμπύλης

Λευκά κοχύλια σε χορό οι αισθήσεις.

Μάουτου κίμπα λάντου – μάουτου.

( προ του θανάτου σου, πέθανε, Μωάμεθ, Κοράνι )

***

-10-

Κυκλώνω τη θηλή

Ανοίγω στον ορίζοντα πληγές

Ν’ αντέξω πρέπει το στροβίλισμα

Των ινιακών μου εκλάμψεων.

Καμπυλώνει η ψυχή

Και διαπερνά

Αιθέρια ρόγα τους βοστρύχους.

Καμπυλώνω τις φωτιές.

Ταξιδεύω.

***

-11-

Πέρασμα δια μέσου αντεραστών

Ο πυρήνας της δικής μου ελιάς

Πολλά τα αθλήματα

Της δικής μου φωτιάς

Συν ένα ακόμη¨

Της αντοχής μου.

***

-12-

μετά το Φως

Ροή μυριάδων ψυχών σε προσμένει

Φιλικές συζυγίες υποκλίνονται

Και ασπάζονται τους μαστούς σου.

Εχθροί δύστροποι σε αποπέμπουν.

Μένει σε σένα πια να συγκεντρώσεις

Εδώ, στη γη

Τα κοχυλάκια με την απόκλιση

Της αυγής.

***

-13-

Η έλξη των αισθήσεων

Η φοβερή έλξη.

Μα ο νους προσπερνά το c²

τη στιγμή της καμπύλης και

η έλξη της αγάπης με ανυψώνει.

***

-14-

Υπακούω στο ρυθμό

Με χορευτικές κινήσεις

Υποτάσσω το συμβάν του.

Το δίχτυ κυματιστά διαστέλλεται

Στη ροή μου.

Σωπαίνω.

***

-15-

η βροχή όπως πέφτει

σχηματίζει κορίτσια

που επιθυμούν τα όνειρά τους.

Οι ρόγες και οι γλουτοί

Διαφέρουν ως προς την ποσότητα

Των σταγόνων.

.το φως είναι παντού ίδιο.

Μόνον  εντός των ψυχών επιταχύνεται.

***

-16-

Η περιπλάνηση των οράσεων

Αφήνει τις ακτές της γης.

Το σώμα θερμαίνεται και καίγεται.

Πέραν του σύμπαντος και εντός του

Το πεπρωμένο του κάθε σημείου

Εάν το παιχνίδι δεν τελειώνει¨

Τότε υπάρχω ως κύμα.

***

-17-

Ο φωσφορισμός  των αγαλμάτων

Αρχίζει πολύ πρωί.

Και μόνο για λίγο.

Μετά πάλι

Είναι τα αγάλματα.

***

-18-

. όλα συνθλίβονται και επανέρχονται

ταυτόχρονα στο παρόν.

. όλα συνειδητοποιούν το τέλος και

την αρχή του μέλλοντος κόσμου.

. όλα σιωπούν έως το γεγονός.

Εκεί εκρήγνυνται.

Εκεί θωπεύονται σαν εραστές

Σε πανσελήνους Αυγούστου.

Εκεί συνεστιάζονται

Οι συγγενείς των αποστάσεων.

.μάταια να αρνηθείς.

.μάταια να πατήσεις πόδι.

Έως τα έσχατα η ουσία

Πυροδοτεί το ελλειψοειδές του χώρου.

Έως εσέ.

Πλην όμως

Περιπατητής του τόπου σου

Αλλάζεις βαγόνια

Μετέχεις σε γλέντια, σε γάμους.

Ούτως ή άλλως θα συμβεί.

Άς είναι.

***

-19-

.συμμετοχή στο χώμα

και στο ουράνιο δάκρυ.

.τίποτε στο παν.

Ορίζοντες με παιδική σχιζοφρένεια

Οι οράσεις.

.ελλειπτικά έως κυκλικά τα πέρατα.

μετά τα συστήματα η κραυγή.

τα γεννητικά όστρακα των απλανών.

η σιγή των κοχύλων της απομόνωσης.

***

-20-

διατηρώ το κορμί

γι αυτόν το χώρο.

Το πνεύμα το κατευθύνω

Σε άχρονο ωκεανό.

Η ψυχή μου περιπλέει

Την καμπύλη του.

Πιάνοντας φιλία με το θάνατο

Κατάλαβα πως είναι ζωή

Που προσπερνά το σώμα.

Συμμαχώ με τις εντός μου δυνάμεις.

Ερωτεύομαι την ενέργεια.

Ευτυχία η γέννησή μου σε άνθρωπο.

***

-21-

Λάμψη είμαι¨

στιγμιαία ανατριχίλα φαλλού¨

χαμένο βάρος¨

κοίλο και κυρτό κάτοπτρο

παλλόμενο στη συχνότητα

της ψυχής μου.

Τι άλλο;

Και ταξίδι, ταξίδι.

Κόντρα άγρια.

Εδώ στη γη είναι πανηγύρι.

***

-22-

Δωρεά προσφέρομαι.

Ευγνωμονώ τον βυθό

Και το όρος.

Συμμετέχω σε ωραίο χορό.

Το ελατήριο εκτινάσσεται σαν σπέρμα.

Φωτίζει η ταχύτητά του το φως.

Συγκεντρώνομαι σε κηλίδα πυρός.

***

-23-

στο άγγιγμα των βλεφάρων

ο οφθαλμός εσιώπησε.

Η ψιλή βροχή ακούστηκε στα σκέλη.

Κάθε στήθος έγινε πορτοκαλί έντομο.

***

-24-

διαφανής ο κόσμος

δεν ομοιάζει πουθενά.

Ότι υπάρχει εντός του

Ενυπάρχει εσαεί.

Στο περίγραμμά μου εγγράφονται

όλες οι μνήμες του.

Μόνον ερωτευμένος μετέχω στο ρυθμό.

Μόνον εκστατικός αποδέχομαι το αιώνιον.

Επί κοίλων σφαιρών η περιστροφή μου.

Ο ορίζοντας όταν κυρτώνει

Με εκβάλλει σε ωκεανό.

Έως εδώ.

Η γλώσσα δεν εφάπτεται στην ουσία.

***

-25-

Τα πράγματα μένουνε

Για να γίνουν ιστορία.

Το ρεύμα δεν αντιλαμβάνεται τον χρόνο.

Σ’ αυτόν τον τόπο¨

Περαστικός.

Ανελκυστήρας χωρίς σύρματα¨

Για όροφο.

Άνευ χαράς¨ άνευ λύπης.

Σ΄αυτόν τον τόπο ακούω

Τον βόμβο της περιδίνησής του.

Περνάω εραστής.

***

-26-

Καμία ηδονή

Δεν προσπερνά τη λάμψη.

Καμία έκρηξη.

Το όστρακο κλείνει.

Συγκρατεί στη μνήμη

Το ολοκαύτωμα αυτού του σώματος.

Έστω κι αν περιφέρεται αυτός ο πλανήτης

Εσύ

Διατείνεσαι για τη σφαίρα

Και το φτερούγισμα του οφθαλμού

Πάνω απ’ τη μήτρα.

***

-27-

Υπάρχω με τις σφαίρες.

Εδώ, τώρα, πορεύομαι.

Ούτε καλόν, ούτε κακόν.

Πορεύομαι.

Μετά θάνατον ¨ αλλού.

Περιπλάνηση.

Στους ορίζοντες και πέραν.

Ουδέ θέρος, ουδέ χειμών.

Περιπλάνησις.

Εις τον αιώνα¨ ,

τα σχήματα μόνον

και οι εντάσεις μου αλλάζουν.

***

-28-

Δροσοσταλίδες σε χορό οι θηλές

Ελκύουν την αφή των βλεμμάτων.

Περνάει το σώμα.

Διάβημα εραστών προς τον άργιλο:

‘Ας γίνει η ταφή¨

ας γίνει το παρόν μνήμα’

-      Αν ήταν κάτι να γίνει ποτέ

ας γίνει με τον οιωνό

της μελλοντικής μας νοσταλγίας.

Κορίτσι:

‘ Είμαι ευγνώμων

στην κινητική του σπέρματος’.

Αγόρι:

‘ Προσκυνητής είμαι

στην εν δυνάμει κραυγή του ωαρίου’.

Μαζί:

‘ Ας γίνει η ταφή.

Ας γίνει το παρόν επιφώνημα’.

***

-29-

πως όλα γίνονται όπως θες

πως όλα σου γελούνε

κι όλο αγάπη κι έρωτα

καθώς περνάς το χρόνο.

***

-30-

Με την αναμονή ήρθε

Εκεί

Ο κραδασμός των αισθήσεων

Το ρίγος των ονείρων

Το σιωπηλό χαμόγελο της ηδονής.

***

-31-

Κίνηση ωαρίου

Σε δακτύλιο απλανούς το βλέμμα.

Αιωρούμαι

Σωματίδιο σιγής.

Ουδείς αντιλαμβάνεται

Το συμβάν της αιώρας.

***

-32-

Η κυκλοφορία του φωτός εντός μου

Μεταλλάσσει το μεδούλι μου

Σε άνθος.

Μένω

Προσπερνώντας το χρόνο

Στη Λήμνο

Ή

Στον Πειραιά.

***

-33-

Η προβολή του σώματός μου,

αυτό που λέω: νυν και ερχόμενον

υπερίπταται όλων των κόσμων.

Συγχώνευση ήλιων αποστέλλει

ο ομφαλός μου στους πλανήτες.

Όγδοο χρώμα άρρητο περιφρουρεί

το υπάρχον έαρ.

Έλα, θνητέ δυνάστη,

εναντιώσου στο αθάνατο,

πυρπόλησε το πυρ και

εμβρόντητος αφανίσου

στο κενό της καρδιάς σου.

Έλα κι εσύ, σιωπηλέ εραστή,

άγγιξε, λάβε το νεύμα,

φίλησε τα δάχτυλα τώρα,

που η επαναφορά των ρόδων

και το μετείκασμα των αηδονιών

δεν ανέχονται άλλη υποταγή.

Και η προβολή των σωμάτων,

αυτό που λέω νυν και ερχόμενον

επαναστατεί και θραύει

τους ορίζοντες των πραγμάτων.

Σχηματίζει κρυστάλλους

και διέρχεται πλάσμα γέλωτος

το πεπρωμένο.

Συνάπτει φιλίες

και ερωτεύεται συζύγους.

Γεννά παιδιά

και νταντεύει αγγέλους.

Δονείται στα ερωτήματα των βράχων

και απαγγέλλει τις αναγγελίες των ανέμων.

Και την ίδια στιγμή

ουδέ είδωλον ουδέ καθρέπτης,

μέσα κι έξω ταλάντωση έρωτος,

φως στο φως,

πιο εκεί

εν χορώ

τα συμβάντα των κόσμων.

***

Τα ποιήματα έχουν γραφεί το 1985