Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Επιστροφες


σε κάθε τι χαρά
η τεχνική αυτή της δημιουργίας
όταν το εγώ γίνεται Εαυτός
και τα ραγίσματα, όλα,
διάφανες επιφάνειες
θαλασσινού Πυρός.

Δεν είναι κάτι που αναμένεις
δεν είναι κάτι που ελπίζεις.

Είναι τώρα.

Από όπου και η Ποίησις.

Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Στοιχειωδη Σωματιδια


Μα ήμουν από πάντα.
Μέχρι τη στιγμή που αποφάσισα να είμαι.

Πες το παιχνίδι.
Πες το ενασχόληση με τον πόνο.

Σε κάθε περίπτωση, επανήλθα.
Οικειοθελώς.

Βερμεερ



Κυριακή πρωί.
Διαβάζεις εφημερίδες.
Δηλαδή ,γενναιόδωρα αφήνεσαι και γίνεσαι άλλος.
Ακούς τα γράμματα.
Βρίσκεις συγγενείς χαμένους, ξεχασμένους ή και κρυμμένους από τα κοινά.

‘ Ένας από τους αγαπημένους μου ζωγράφους είναι ο Βερμέερ.Ένα κορίτσι ρίχνει γάλα σε μια κούπα και δίπλα της φαίνεται ένα καρβέλι ψωμί. Εκεί βρίσκονται τα πάντα. Όλες οι απαντήσεις βρίσκονται κατά ένα μυστήριο τρόπο σε αυτή την εικόνα’,
Μάικλ Λόνγκλεϊ , ποιητής, Ιρλανδός,
ΤΟ ΒΗΜΑ, ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2008.

Πίνω καφέ σ’ αυτόν τον πίνακα.
Μια κούπα είναι , την αγόρασα έξι ευρώ , στο Άμστερνταμ, στο εκθετήριο ,έξω από το μουσείο Βαν Γκόγκ.

‘ Ένας από τους αγαπημένους μου ζωγράφους είναι ο Βερμέερ.Ένα κορίτσι ρίχνει γάλα σε μια κούπα και δίπλα της φαίνεται ένα καρβέλι ψωμί. Εκεί βρίσκονται τα πάντα. Όλες οι απαντήσεις βρίσκονται κατά ένα μυστήριο τρόπο σε αυτή την εικόνα’,
Ιωάννης Ψάρρας, ποιητής, Έλληνας,
ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ MAC, ΚΥΡΙΑΚΗ 11ΜΑΪΟΥ 2008.

Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Μαης

Η ΠΟΙΗΣΙΣ.

ΤΗΝ ΦΕΡΟΜΕΝ ΕΝΤΟΣ ΗΜΩΝ.

ΤΗΝ ΔΕΙΧΝΟΜΕΝ
ΕΙΣ ΟΣΟΥΣ ΗΜΠΟΡΟΥΝ
ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΙΓΝΩΣΚΟΥΝ
ΕΙΣ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ.

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ.

ΟΥΧΙ ΜΟΝΟΝ Η ΠΟΙΗΣΙΣ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ.

ΩΣ ΠΟΙΗΤΕΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ
ΚΑΙ ΩΣ ΣΩΜΑΤΑ.

Εντος της Ποιησεως

Ξεχνιέται κανείς.

Οι ανατιμήσεις
-σκοπίμως-
σε πάνε αλλού
μακριά πολύ από εσένα.

Απαιτείται-ίσως λέω-
η Ποίησις.
Εντός της δίνης.
Ως η μόνη λύση.

Εκεί θα καταλήξουμε όλοι.

Εντός της Ποιήσεως.

Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

28.4.08

Σήμερα είναι τ’ Αη Γιωργιού
Του μέγα καβαλάρη
Που σκότωσε τον Δράκοντα
Και την κακήν την ώρα

Σήμερα του Βιζυηνού
Σήμερα του Σεφέρη
Σήμερα ζώνει τ’ άρματα
Γιώργης Καραϊσκάκης

Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Βαθυτ' ς

α, πως τη γλυτώνει κανείς
σα είναι βουτηχτής
βαθύτ'ς
ανοίγει η μύτη
αίμα και περικεφαλαία
αναπνέεις το αίμα σου
αρνήθηκες πάλι τη μέθη
αυτή τη νηφάλιο μέθη
που σε πάει στην παράλυση
θα βγεις
θα σκορτσάτουνε οι βίδες
-με αγαπάνε ακόμα;-
κάνεις τσιγάρο ζαλισμένος
κατουράς πάνω στην κουβέρτα
'δεν είναι τίποτα', ακούς
'αυτό ήτανε, πάει πέρασε'.
Τα έρμα τα σφουγγάρια,
μαύρα , κατράμ,σα τη ψυχή μ'.